ข้านี่แหละ องค์หญิงทรราช

เฉินเทียนหวง องค์หญิงทรราชแห่งแคว้นเฉินอันยิ่งใหญ่

ด้วยเรือนผมสีดำเงางามดุจขนกา ผิวขาวผุดผ่องราวหยกมันแพะอันเลอค่า รูปร่างระหง แก้วตาดำขลับ คมกริบดุจหงส์เพลิงแห่งสวรรค์ น้ำเสียงเยือกเย็นกังวาน

นางงดงามปานจันทรายามพลบค่ำ เย้ายวนดุจสุริยันที่แผดแสงร้อนแรงยามรุ่ง บรรยากาศรอบกายสูงส่งดุจแผ่นฟ้า ดังผู้ก้าวพ้นธุลีแดงแดนโลกีย์

กระนั้น นิสัยของนางขัดแย้งกับความงดงามราวสวรรค์สร้าง น่าฆ่าให้ตายเป็นอย่างยิ่ง

***********

“พระนามขององค์หญิงรองละเพคะ?”

นาม? ใคร...ของข้าเหรอ

“เจิ้นคิดมาอย่างดีแล้ว ไม่ว่าทารกจะกำเนิดเป็นพระโอรสหรือพระธิดา” ฮ่องเต้แห่งเฉินกอดพระธิดาเอาไว้ในอ้อมอกอย่างอ่อนโยน ทรงแย้มสรวลและตรัสว่า “นามของนางคือ เฉินเทียนหวง นางจะเป็นท้องฟ้าอันล้ำค่าของแคว้นเฉิน!”

“เฉินเทียนหวงกงจู่ ขอทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”

เสียงอวยพรดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ทารกน้อยมองไปโดยรอบ ท้ายที่สุด แก้วตาดำขลับวนกลับมาหยุดอยู่ที่ผู้เป็นพระราชบิดา

อะไรนะ เฉินเทียนหวง ชื่อนี้มัน...

บัดซบชัด ๆ!